Αρχική δημοσίευση εδώΕίναι να απορεί κανείς, με όλο αυτόν τον κουρνιαχτό που έχει σηκωθεί από τους «εταίρους» μας, για την τζίφρα του Σαμαρά. Αν τα κίνητρα τους δεν έχουν σχέση με «δόγματα του σοκ» και άλλα τέτοια παρεμφερή, είναι πραγματικά δυσνόητα. Ο κακομοίρης ο Αντωνάκης, και χειροπόδαρα ψήφισε όπου χρειάστηκε όλα τα μέτρα του μνημόνιου, και 200 επιστολές μνημονιακής «νομιμοφροσύνης» τους έχει στείλει, μέχρι και τον κομπάρσο του Παπαδήμου δέχτηκε να κάνει, ενώ πήγαινε φουλ για δική του κυβέρνηση. Ο άνθρωπος έχει αυτοακρωτηριαστεί πολιτικά για πάρτη τους, και αυτοί του ζητάνε και χαρακίρι!
(βλέπε απολαυστικό σχολιασμό του Τράγκα εδώ)
Το πρώτο (κατ’εμέ) εκ πρώτης όψης ακατανόητο, είναι το γιατί να ζητάνε από τον Αντωνάκη κάτι τέτοιο. Να του ζητάνε να υπογράψει ένα χαρτί δηλαδή, το οποίο δεν τον δεσμεύει για τίποτε! Τι θα του έκαναν δηλαδή, εάν αποφάσιζε να μην «τιμήσει» την υπογραφή του, ντα θα τον έκαναν; Και τι επίπτωση θα μπορούσε να έχει αυτό στους σχεδιασμούς τους, την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ, μπορεί από μόνο του (σε συνεργασία με το ΛΆΟΣ, δε το συζητάμε καν) να περάσει, κυριολεκτικά ό,τι νόμο θέλει από την βουλή;
Το βασικό δηλαδή ερώτημα είναι:
Γιατί θέλουν να στερήσουν από τον Αντωνάκη την δυνατότητα, να το παίξει αντιπολίτευση (εκ του ασφαλούς), και να κρατήσει έτσι ένα μέρος του κόσμου εγκλωβισμένο στον δικομματισμό; Μα καλά, χαζοί είναι; Εχουν αποφασίσει να «κάψουν» και την ΝΔ;
Και δεν βλέπουν την προφανή «παρενέργεια» από την πολιτική απαξίωση του «μαύρου μετώπου», στο σύνολο του; Ο Καρατζαφύρερ την βλέπει πάντως...
Η «παρενέργεια» λοιπόν, είναι να διχαστεί η Ελλάδα σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» (αφού ούτε ο ΣΥΝ πάτησε την πεπονόφλουδα της συμμετοχής στην κυβέρνηση του «εθνικού μετώπου») πολιτικές δυνάμεις, που την μία πλευρά θα την εκπροσωπούν εξ ολοκλήρου οι (κατά πολύ ενδυναμωμένες πλέον) δυνάμεις της «αριστεράς», εξαφανίζοντας από τον πολιτικό χάρτη τον σταθεροποιητικό παράγοντα του συστήματος, «κέντρο». Είχαμε γράψει και παλιότερα πάνω σε αυτό, εδώ.
Είναι όμως στην πραγματικότητα η επαπειλούμενη πόλωση της ελληνικής κοινωνίας, παρενέργεια, ή μήπως τελικά είναι το (για αυτούς) ζητούμενο;
Νομίζω πως είναι το δεύτερο. Οι πολιτικές δρομολογήσεις τους, κινούνται πλέον στην λογική της μικρότερης δυνατής απώλειας. Βάση αυτού, εάν η «αντιμνημονιακή» τάση των Ελλήνων, που καταγράφοταν σε ποσοστά του μεγέθους του 90% το καλοκαίρι, μειωθεί σε ένα εκλογικά καταγεγραμμένο έστω και 30% (ΚΚΕ+ΣΥΝ), στην χειρότερη για αυτούς περίπτωση, η επιτυχία είναι προφανής.
Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση θα έχει δυναμώσει πολύ ο ταξικός πόλος του «Σταλινικού» ΚΚΕ, που λέει και ο Καρατζαφύρερ. Διαβλέπουμε όμως δεύτερα και τρίτα πλάνα και για αυτήν την περίπτωση.
Από την μία δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον λυσσαλέο αντικομουνισμό ο οποίος διαπέρασε το «κίνημα των πλατειών» και ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι ανασχετικός παράγοντας για την συσπείρωση «αντιμνημονιακού κόσμου» γύρω από τον ταξικό πόλο. Αλλά και αυτό, εάν δεν αποδειχτεί και τόσο αποτελεσματικό, υπάρχει και τρίτο πλάνο.
Αυτό του ιδεολογικού-πρακτικού ευνουχισμού του ΚΚ* μέσω σχημάτων τύπου «ενωμένης αριστεράς».
Δεν θεωρώ τυχαίο τον πόνο που πήρε τα αστικά ΜΜΕ για την «διασπασμένη» αριστερά που δεν μπορεί να διεκδικήσει την ...εξουσία. Μάλιστα τελευταία, τα σχετικά σχόλια διανθίζονται και από την παρατήρηση πως ο εκλογικός νόμος προβλέπει για το πρώτο κόμμα (που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι μία σύμπραξη ΚΚΕ-ΣΥΝ) και ένα μπόνους 50 εδρών στο κοινοβούλιο. Αρα, μας λένε μέχρι αυτοδύναμη κυβέρνηση κάνουν! Το γεγονός πως ο εν ισχύ εκλογικός νόμος εξαιρεί από το μπόνους των +50 εδρών τους συνασπισμούς κομμάτων, και αυτό δεν έχει επισημανθεί από κανέναν στις σχετικές συζητήσεις, επιτείνει τις υποψίες για την πίεση που επιχειρείται να ασκηθεί στο ΚΚΕ και τον κόσμο του, σε μία τέτοια κατεύθυνση. Παράλληλα με αυτά όμως έχουμε και άλλες «περιφεριακές» κινήσεις προς αυτό. Χαρακτηριστική η πρόσκληση που στάλθηκε σε red blogs, και στην οποία απαντάει ο «κόκκινος άνεμος».
Επίλογος:
Πολλά, παράλληλα και αλληλοβοηθούμενα λοιπόν, τα πολιτικά σχέδια των αστικών επιτελείων για το άμεσο επόμενο χρονικό διάστημα.
Οι αναλύσεις του τύπου «κυβερνάνε οι τραπεζίτες που δεν σκαμπάζουν από πολιτική», άρα και κάνουν βλακείες, οδηγούν στην υποτίμηση του αντίπαλου, και εμμέσως τον βοηθάνε στην πραγματοποίηση των σχεδίων του.
Το νου μας!
*Ολοι οι πολιτικοί σχηματισμοί αναγκαστικά, κινούνται στην βάση της πιο δεξιάς οπορτουνιστικής παρέκκλισης που έχουν στους κόλπους τους. Είναι λογικό:
Εάν ο Α θέλει να προχωρήσει 100, ο Β 50, και Γ 20 μέτρα, τότε όλοι μαζί μόνο μέχρι τα 20 μέτρα μπορούν να βαδίσουν ενωμένοι....
Υ.Γ. Τα video είναι από το βαθύ κόκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου