Μια ακατανόητη απόφαση

Πλήρης είδηση εδώ

Ο μεγάλος απών θα είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ από το στρογγυλό τραπέζι των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ), στο οποίο τίθεται επί τάπητος η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μια προσπάθεια αναζήτησης μετεκλογικών συγκλίσεων σε έναν ανοιχτό διάλογο, στον οποίο κλήθηκαν τα κόμματα, που θεωρούν ότι δεν υπήρξε διαπραγμάτευση του μνημονίου, να καταθέσουν τις συγκεκριμένες προτάσεις τους.

Τα κόμματα που απάντησαν στην πρόσκληση και θα συμμετάσχουν είναι η Δημοκρατική Αριστερά και η Κοινωνική Συμφωνία.

«Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε η επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των Ο.Π. Ιωάννα Κοντούλη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο «να συμμετάσχει στο διάλογο για την επόμενη μέρα των εκλογών, ώστε να μην χρονοτριβούμε και να υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο εργασίας, δύο εκδοχές μπορεί να έχει: ή την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου και προτάσεων, ή υποδηλώνει την τακτική του, που είναι εμφανής όλο αυτό το διάστημα, να ηγεμονεύσει σε όλο τον χώρο των πολιτικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται ως "αντιμνημονιακές", παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές τους».

«Με αυτόν τον τρόπο όμως, θα ήθελα να πω στον κ. Τσίπρα, ότι αναπαράγεται ένας νέος δικομματισμός που αναβιώνει την παλαιοκομματική τακτική διχασμού της ελληνικής κοινωνίας η οποία οδηγεί μόνο στην οπισθοδρόμηση, εντείνοντας τα αδιέξοδα χωρίς να δίνει, όπως οφείλει, διεξόδους και αγνοώντας την βούληση της ψήφου των πολιτών», πρόσθεσε η κ. Κοντούλη.   

Οι Ελληνικές εκλογές κρίνονται οριστικά στις 31 Μαίου

Κανείς δεν προσεξε πως αύριο έχουμε Δημοσψηφισμα στην Ιρλανδία.

Ναι στο "μνημόνιο" τους σημαίνει :Σαμαράς στην κυβέρνηση

Οχι στο "μνημόνιο" τους σημαίνει :ο Τσίπρας έχει νέα φτερά

Μια ανταπόκριση εδώ

Fiscal compact

‘Yes’ vote leads on eve of Irish referendum

By Sarah Collins | Tuesday 29 May 2012

Irish citizens are to vote, on 31 May, on whether or not to accept a treaty on fiscal discipline - a document that some say is the first step towards fiscal union and others say is a sop to reassure Germany that its bailout funds will not be frittered away. The four latest opinion polls show that the referendum, if held today, would be passed, with the ‘yes’ side ahead by a comfortable 14 to 20 points and most pollsters predicting around 60% of those voting will vote in favour of the treaty.
The ‘fiscal compact’, or what the EU calls the ‘Treaty on stability, coordination and governance in the Economic and Monetary Union’, is a 24-page document signed on 2 March by 25 countries. It contains one article (Article 3) setting out a commitment for governments to maintain their budgets in balance or surplus, which forms the meat of the treaty. It also provides for the EU Court of Justice to fine countries up to 0.1% of their GDP if they fail to apply it once ratified. According to one of the recitals at the beginning of the text, a ‘no’ vote would cut Ireland off from future rescue funds from the European Stability Mechanism, the eurozone’s future bailout fund, but even if Irish voters reject the treaty, it will still come into force once 12 countries ratify it.

However, the referendum campaign has led to some interesting developments in national politics, with republican party Sinn Fein gaining huge popularity promoting an anti-austerity plan that includes rejection of the treaty itself. Paul Murphy, an Irish MEP and leading figure in the United Left Alliance, a coalition of Irish politicians that is also opposing the treaty, says a vote in favour would “lead to generalised austerity across Europe”. “A ‘no’ vote will be welcomed by millions across Europe whose lives have been devastated by cuts and unemployment,” he said, on 29 May.
The Irish coalition government, made up of centre-right Fine Gael party and the centre-left Labour party, has made the withdrawal of bailout funds a central issue in its campaign. Research Commissioner Máire Geoghegan-Quinn told Europoliticsrecently that the vote was “about money,” while Taoiseach Enda Kenny’ in his latest speech told Irish people that the treaty would “create stability in the eurozone, which is essential for job creation”.

"'Ομως" ένα κείμενο από τον Αγιο Σάββα

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από τον Αλέξανδρο Αρδαβάνη
Είναι ογκολόγος στον Αγιο Σάββα μέλος του συλλόγου
καρκινοπαθών ΚΕΦΙ Αθηνών, ποιητής.
Έφτασε στα χέρια μου μέσω του σκηνοθέτη Κίμωνα Ρηγόπουλου 



Όμως.
Ένα σκοτεινομελάχροινο παλικαράκι με πόδια κομματιασμένα κλαίει.
Εδώ μπροστά μου, στον γιατρό μπροστά, σε εμετούς ανάμεσα, με τους ορούς στα χέριαμε τα δυο πόδια στον γύψο, γερμένος μπροστά σα μωαμεθανός προσκυνητής∙ στο κρεβάτιτου νοσοκομείου με την αρρώστια να τον έχει αύριο ήδη καταβάλει.
"Του τηλεφώνησε η μάνα του από το Πακιστάν και του ζητάει να στείλει λεφτά" εξηγεί η εθελόντρια που δεν έχει φύγει από το πλάι του μικρού πρόσφυγα μέρεςπολλές. "Έχει πέντε μικρά αδέλφια και τα συντηρούσε αυτός, δουλεύοντας μεδέκα ευρώ μεροκάματο...ξέρεις πού κοιμάται;...μέσα στο φυτώριο σχεδόν πάνω στοχώμα...και τώρα δε μπορεί να δουλέψει, τον έδιωξε το αφεντικό του"συνεχίζει η εθελόντρια και η μέρα μου, η δύναμη να συνεχίσω έχει εξαερωθεί.
"Έξω οι λαθρομετανάστες!...όλοι οι μετανάστες!...αυτοί φταίνε για τα χαμηλάμεροκάματα, την ανεργία, φταίνε για την εγκληματικότητα... πόσοι πια ναχωρέσουν σ' αυτόν τον τόπο;...να τους μαζέψουμε σε στρατόπεδα και να τουςφορτώσουμε για την πατρίδα τους... "
Όμως.
Ένα διπλό μεροκάματο δικό μας, ένα μηνιάτικο δικό του, διακριτικά άλλαξε χέρια. Να ξεγελάσειτην πείνα της εξαθλιωμένης οικογένειας εκεί πέρα. Να καθησυχάσει πως ο Αντρίςείναι καλά, θα συνεχίσει να στέλνει... Μέχρι να σιγήσουν τα εμβάσματα∙σκεπασμένα από πρόχειρο χώμα, κάποιο βιαστικό μουσουλμανικό τελετουργικό. Εεε Σελήμ... Όπως σιγούν ολοένα περισσότερες ψυχές πηδώντας στο κενό με ταυτότητα Ελληνικού Προτεκτοράτου στα δόντια για αναγνώριση...  
Ένας ελιγμός με αποκόλλησε από τον θάλαμο. Μπόρεσα έτσινα συνεχίσω στους άλλους λαβωμένους μου.
Όμως.
Με φωνές εθναμυντόρων να τρυπούν τα μηνίγγια μου. Είπα, έχω πονοκέφαλο, φταίει ηυγρασία. Πάει καιρός που...Μαρίνα, Αριάν, Σαρκίς, Βιολέττα, Αχμέτ...
Έχουνδίκιο, το έχω παρατραβήξει.
Νιώθω προδότης της Πατρίδας.
Έχω εξαρθρωθεί.
΄Όμως∙ασυμμόρφωτος.    

Εγιναν σε ομαλότητα οι προεδρικές εκλογες στην Αιγυπτο

Προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο (Guardian) (Στο λινκ τα νέα)

Μεσα στην φούρια δεν πήραμε είδηση πως η μεγαλύτερη Αραβική Χώρα , η Αιγυπτος, είχε προεδρικές εκλογές.
Οι πρώτες εντυπώσεις είναι πως όλα έγιναν ομαλά
Προηγουνται οι μετριοπαθείς , αλά Ερντογάν, αδελφοί Μουσουλμάνοι

Οχι στην απέλαση του Niko Ago

Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και μπήκα αισίως στον εικοστό πρώτο. Από τότε που ήρθα, εργάστηκα σε διάφορες δουλειές. Μετά από πολύ κόπο και κυρίως πολύ διάβασμα, έμαθα την ελληνική γλώσσα κι έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, που ήταν η δημοσιογραφία. Σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνουν αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι 18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη μου κόρη ήρθε στην Ελλάδα 5 μηνών, η μικρή γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα για πατρίδα της.

Προσέφερα λίγα ή πολλά δεν το ξέρω, το μόνο σίγουρο είναι ότι δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είμαι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αυτά με εκφράζουν, αυτά κάνω. Στην άνοδο της Χρ. Αυγής, την είσοδό της στη Βουλή και τις απειλές που δέχομαι για τη ζωή μου, ήρθε να προστεθεί ένα άλλο γεγονός, εξίσου άσχημο. Αν για το πρώτο κομμάτι ανησυχούμε πολλοί, το σίγουρο είναι ότι το δεύτερο με πονά εξίσου προσωπικά.

Χθες, 17 Μαΐου 2012, το ελληνικό κράτος, με ειδοποίησε ότι εντός 30 ημερών, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελληνική Επικράτεια, επειδή το έτος 2007-2008, περίοδο την οποία είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπόρεσα να συγκεντρώσω τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να ανανεώσω την άδεια παραμονής μου. Στην ίδια μοίρα με μένα, βρίσκονται και πολλοί άλλοι μετανάστες. Άνθρωποι που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη χώρα αυτή, που έφτιαξαν τις οικογένειές τους εδώ, που τα παιδιά τους γεννήθηκαν, φοίτησαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για όλους και για μερικούς, τέτοια ζητήματα είναι “πολυτέλεια”. Πράγματι, έτσι είναι. Για μερικούς άλλους όμως, είναι θέμα ύπαρξης και αξιοπρέπειας.

Ακόμα και να μην μπορέσω να κερδίσω την παραμονή μου δικαστικά – τη στιγμή που σφοδρή μου επιθυμία είναι να αποκτήσω την ελληνική υπηκοότητα και να συνεχίσω να προσφέρω σε αυτό τον τόπο – θα παραμείνω το ίδιο φιλέλληνας, ακόμα και στην άκρη της γης να καταλήξω. Ωστόσο, το θέμα αυτό ας χρησιμεύσει σε όλους μας για να δούμε επιτέλους πως τα στραβά που μας συμβαίνουν, πολλές φορές τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι. Είχα γράψει κάποτε ένα κείμενο με τίτλο “Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα”, το ίδιο μπορώ να επαναλάβω και σήμερα αλλά τούτη τη φορά, γεμάτος πίκρα:

Σ’ευχαριστώ Ελλάδα!

N.Ξυδάκης: Ο Αγγελος της Ιστορίας φτερουγίζει πάνω απ' την Ελλάδα

vlemma.wordpress εδώ

Οσοι ταξίδεψαν στα νησιά τους για να ψηφίσουν προχθές, υποδέχτηκαν το καλοκαίρι με αρχαίες τελετουργίες: μύρισαν μαγιάτικα ρόδα και κολύμπησαν σε διάφανα νερά. Ελλάδα και Μάης μαζί, έγραφε η Βιρτζίνια Γουλφ το 1932 μαγεμένη: «Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερά του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα όπου μπορείς να ζήσεις.»

Ογδόντα χρόνια αργότερα, η ιστορία έστηνε το μεγάλο της παιχνίδι στην Ελλάδα, με τη δική του άγρια ομορφιά, που έκοψε την ανάσα στους Ελληνες και προκάλεσε διανοητικά τους εκατοντάδες αναταποκριτές απ’ όλο τον κόσμο. Τεμαχισμός του κοινοβουλευτικού σώματος, έτσι ώστε κανείς συνδυασμός δυνάμεων να μη συνθέτει κυβέρνηση. Κατάρρευση των κυβερνητικών κομμάτων μιας 38ετίας. Δεύτερο κόμμα, εντολοδόχος για σχηματισμό κυβέρνησης, η ριζοσπαστική αριστερά, ενώ αποπειράται να μεταμορφωθεί σε ηγεμονική παράταξη. Είκοσι ένας βουλευτές για ένα αντικοινοβουλευτικό μόρφωμα που εξαπολύει ναζιστικούς κρωγμούς μίσους και βίας. Και τα λοιπά.
Η ιστορία είχε αρχίσει τις επισκέψεις της από το 2008. Και θα παραμείνει εδώ, άγνωστο πόσο. Ωστόσο μόλις τώρα αρχίζουμε να συλλαμβάνουμε τους κύκλους και τα σχήματά της. Οτι, ας πούμε, δεν κλείνει απλώς ο κύκλος της μεταπολίτευσης, αλλά ο κύκλος του μεταπολέμου, αυτός που αρχίζει με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και την πολιτικοστρατιωτική ήττα της αριστεράς και περνά διαδοχικά απ’ την ανοικοδόμηση, τη δικτατορία, την κυπριακή απώλεια, την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έως το λυκόφως της πρώτης παγκοσμιοποίησης.

Η Ελλάδα πρωταγωνίστησε ως εργαστήριο μέλλοντος, στην αρχή του κύκλου, το 1944-49· πρωταγωνιστεί και τώρα ως εργαστήριο ευρωπαϊκού μέλλοντος, στην αρχή ενός νέου κύκλου. Κι άλλη διεθνής πρωτιά: η ανάδυση του ευρωαριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις παρυφές της εξουσίας με ειρηνικά μέσα. Τέτοια κίνηση έχει σημειωθεί μεταπολεμικά στην Ευρώπη άπαξ μόνο, από το ευρωκομμουνιστικό PCI του Μπερλινγκουέρ στην Ιταλία του ’70. Το PCI μεταμορφώθηκε, χάθηκε μαζί με όλο το ιταλικό μεταπολεμικό σύστημα.

Σήμερα ο κόσμος είναι διαφορετικός. Εντούτοις η προσέγγιση της εξουσίας από την αριστερά είναι παρόμοια με του PCI. Αίτημα δεν είναι η βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού, όσο μια λυσιτελής υπεράσπιση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου και των δημοκρατικών κατακτήσεων της νεωτερικότητας. Η οικονομική κρίση που ενδημεί από το 2008 έδειξε φθαρμένους τους πολιτικούς αρμούς της αντιπρόσωπευσης και απροστάτευτο τον κόσμο της εργασίας. Ωστε το νέο στοίχημα της ζώσας αριστεράς και νέα απαίτηση και προσδοκία των λαών δεν είναι μια ανεύρετη ουτοπία, αλλά η υπεράσπιση του ζωτικού δημόσιου χώρου και η επινόηση ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης, βιώσιμου, μη σωρευτικού, εμπνεόμενου από αξίες ενός ήπιου βίου.

Αυτό το μεγάλο ιστορικό παίγνιο, πνευματικό, πολιτικό, κοινωνικό, παραγωγικό, διαδραματίζεται τούτες τις ώρες του πόνου και της δημιουργικής αγωνίας στην Ελλάδα, κοιτίδα της δημοκρατίας, του λόγου και του νείκους. Ο άγγελος της ιστορίας φτερουγίζει μες στον Μάη ― ας ελπίσουμε χωρίς ερείπια.

Παραλληλογράφος:Εκλογές 2012.Και μετά τι ;

Σύνδεση με Παραλληλογράφο εδώ


Αν περιμένετε να διαβάσετε για “το τέλος της μεταπολίτευσης”, τη “διάλυση του δικομματισμού” και διάφορες άλλες βαρύγδουπες ονειρώξεις αριστερόστροφου τύπου, πηγαίνετε παρακάτω. Mόνο σκόρπιες σκέψεις για τις πρώτες ώρες μετά την ολοκλήρωση των πιο τραβεστί εκλογών από το 1974 και δώθε, αλλά και τις πρώτες ώρες της επόμενης -ουσιαστικής- προεκλογικής περιόδου που μόλις άνοιξε

Η κυβερνοπαλαβή Αριστερά

Το (προσωπικό;) στοίχημα του Τσίπρα για την ώρα φαίνεται να βγαίνει. Ο “μικρός” έπαιξε γερή παρτίδα σκάκι προεκλογικά και του έκατσαν όλες οι ριψοκίνδυνες κινήσεις. Και βγήκε -εν μέσω χλεύης- να μιλήσει για “κυβερνώσα αριστερά”, και τις υπόλοιπες “παλαβές δυνάμεις” του επαναστατικού μαρξισμού τρέλανε και μεγάλο μέρος της πνιγμένης κοινωνικής βάσης έπεισε. Και τώρα; Τώρα, φοβάμαι ότι εξάντλησε τον μπούσουλα που ακολουθούσε ως την κάλπη και θα πάει ψάχνοντας. Το ότι οι -κατά περιόδους- επαναστατικές κορώνες του Σύριζα σίγασαν λίγο πριν τις εκλογές, πρέπει να μας βάλουν σε κάποιες υποψίες. Η καταγγελία του μνημονίου, δεν σημαίνει ακύρωση του μνημονίου, που με τη σειρά της δεν σημαίνει αλλαγή του μοντέλου. Το ευρωφλερτάκι καλά κρατεί και οι κόνξες του παρελθόντος μάλλον σε αυτό ακριβώς οφείλονται: στο αιώνιο φλερτ με έναν μεταφυσικό ευρωπαϊσμό.
Ίδωμεν τα επόμενα εικοσιτετράωρα, αλλά τον αιμοραγούντα λογαριασμό μου στην τράπεζα δεν θα τον πόνταρα στο πολιτικό δυναμικό της Κουμουνδούρου και σίγουρα όχι στον Αλέξη προσωπικά.

Η κυβερνοσοβαρή Αριστερά

Ή αλλιώς οι πρώην εκσυγχρονιστικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, όσοι απέμειναν από τους πρώην ανανεωτές του Συνασπισμού και ο Γρηγόρης-πρωτοκλάστης-πρωτομυριστής-Ψαριανός. Άγνωσται αι βουλαί του Φώτιου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν οι “υπεύθυνοι αριστεροί” παρέμεναν στις δυνάμεις του “μυωπικού αριστερισμού”, σήμερα θα έκλαιγε το δίδυμο Σκανδαλίδη-Παυλόπουλου για το εκλογικό τους έκτρωμα, που είναι τόσο σχετικό με την αντιπροσώπευση όσο ο Σημίτης με το κικ μπόξινγκ. Αυτή η μία κάποια ροζ, χλιαρή, ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε, Αριστερά θα είχε την πρώτη της μεγάλη ιστορική ευκαιρία από την εποχή της ΕΔΑ να αναλάβει τις πραγματικές ευθύνες της στην εξουσία – έστω στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, αν μου επιτρέπει η επαναστατική πτέρυγα, που δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, δεν έπεισε παρά το 1,5% του εκλογικού σώματος.

Ορθοί ακούσωμεν του Αγίου Μαρξιστολογίου

Το ότι το ΚΚΕ θα πάει στον παράδεισο είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το ότι νομίζει ότι θα συναντήσει εκεί το Μαρξ είναι επίσης αδιαμφισβήτητο, αλλά φευ. Θεός δεν υπάρχει.
Ο μεταμπανκιμουνικός κομμουνισμός, ζυγίστηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε απαράλλακτος (με τον προμπανκιμουνικό). Η επί 20ετία (σ.σ. να τα εκατοστήσει) πανομοιότυπη ηγεσία του απεφάνθη ότι δεν είναι ακόμη ο καιρός για την επανάσταση κι ότι «αλίμονο αν βρεθεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση». Η εργατική τάξη είναι ταγμένη στις μάχες οπισθοφυλακών. Ο μόνος δρόμος είναι ο… δρόμος και η συστοίχιση με τις εργατικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, στους τόπους δουλειάς, το εργοστάσιο, το πηλοφόρι, το μυστρί, μπλα, μπλα, μπλα. Ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει και φέτος. Άλλωστε για μία ακόμη φορά η ηγεσία του Κόμματος επαληθεύτηκε. 90 χρόνια σου λέει ότι θα πεθάνεις. Ε, κάποια στιγμή θα πεθάνεις. Τι διάολο;

H εθνικιστική στροφή (όχι ναζιστική, μη βιάζεσαι)

Υπάρχει κι από αυτή και είναι απολύτως φυσιολογική. Λέγεται εθνικοφασουλής υπ’ αριθ. 2, Πάνος Καμμένος, τώρα που ο Καρατζαφέρης ολοκλήρωσε την περιοδεία του. Απολύτως φυσιολογική διότι, όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, η εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής κρύβει ένα βουνό διακρατικών καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Κι αν αυτό είναι στην πραγματικότητα ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των υποδομών από το ημεδαπό ή το αλλοδαπό κεφάλαιο, για τον ψηφοφόρο μικροαστό του Καμμένου μεταφράζεται σε εθνική υποταγή. Και μη γελοιόμαστε. Πράγματι είναι και αυτό. Άσχετα από τα ουσιαστικά του χαρακτηριστικά.
Τώρα, αν διάλεξε τη γριά του Λαζόπουλου για να σηκώσει το λάβαρο της απελευθέρωσης… ε, δεν διακρίθηκε ποτέ για την διορατικότητά του. Έχει χιούμορ πάντως…

Ο Ναζισμός που έδιωξε τα ροζ σύννεφα

Αν η εθνικιστική στροφή είναι φυσιολογική, η ναζιστική είναι αναμενόμενη μεν, παρά φύση δε. Έτσι λοιπόν, εκεί που ο Καμμένος πήρε μαζί του τον προδομένο νεοδημοκράτη, ο Μιχαλολιάκος μάζεψε τον προδομένο καρατζαφερικό. Αλλά δεν έμεινε μόνο σε αυτόν. Και εδώ έρχεται το ροζ συννεφάκι που ζούσε η ελληνική κοινωνία. Εκεί που περίμενε τη γιαγιά από τον Αγ. Παντελεήμονα να ψηφίζει Φύρερ, για να την πηγαίνει στράτα-στρατούλα να πάρει τη σύνταξή της, τη λαδιά την έκανε η νεολαία. Η Χρυσή Αυγή χτύπησε επίχρυσα νούμερα στις ηλικίες 18-24, και στην επαρχία. Ειδικά μάλιστα σε εκείνες τις περιοχές όπου ανθεί η αγροτική παραγωγή με τη στυγνή εκμετάλλευση μεταναστών. Όσο αγράμματα κι αν είναι, τα ναζιστάκια είχαν διαβάσει το μάθημά τους κι έκαναν συστηματική δουλειά όχι μόνο στο κέντρο της πόλης, αλλά επίσης στην επαρχία και τα σχολεία. Όσο πιο πνευματικά απαίδευτη κοινωνία, τόσο καλύτερα. Με υπαρκτή λοιπόν την εθνική υποταγή και ταυτόχρονα απολύτως νομιμοποιημένο το ναζιστικό λόγο, από μίντια, “διανοούμενους” και την επίσημη πολιτική -σε επίπεδο κορυφής-, το 7% θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Δεν ήταν. Τώρα πέφτουν από τα σύννεφα ομαδικώς.
Δεν πειράζει αδέρφια. Αρκετά διασκεδάσατε με τους τσαρλατάνους του Καρατζαφέρη. Καιρός να γνωρίσετε και τους ορίτζιναλ μπαμπουίνους του νεοναζισμού. Το “σας τα’ λεγα” δεν έχει κανένα νόημα. Τώρα απλώς… εγέρθητι!

Φιλελεύθερος σεχταρισμός

Οι χθεσινές εκλογές αποδείχτηκαν το κρύο πιάτο της εκδίκησης για τον αιωνίως περιχαρακωμένο Αριστερό. Για πρώτη φορά οι πούρες (νεο)φιλελεύθερες δυνάμεις, με σφραγίδα και πιστοποιητικό γνησιότητας, είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι έξω από τα παραδοσιακά βλαχομπαρόκ σχήματα του πρωτογονικού καπιταλισμού, και έγιναν από πέντε Κολωνάκια, Παλαιοψυχικιώτες. Ντόρες, Μάνοι, Τζίμεροι και κάτι φαιδρά παραφερνάλια της μικροτσουτσουνικής επικοινωνίας, χάθησαν σε έναν αχταρμά χασισοκαλλιεργητών βαφτιστιριών του Μητσοτάκη κι έγκλειστων στα γκέτο της Φιλοθέης και του Άνω Τουιτερίου, και τα έκαναν Ceasar’s Salad. Δεν πειράζει παίδες. Ξυδάκι. Ας χαμογελάσει για μία φορά το χειλάκι του αιωνίως μίζερου μαρξιστολενινιστοεγελιανού.

Ο 4ος, 5ος, 6ος δρόμος προς τη Σοσιαλδημοκρατία
Και κλείνουμε με το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό… Θες κι άλλο;

Ζaphod

Short Link: http://wp.me/p1pa1c-gVl

Syrizoecologiodimarodrasis by J.Varoufakis

Πηγή Protagon

Γ.Βαρουφάκη

Διαβάζοντας τις προτάσεις των «μικρών»
Έχοντας «αφιερώσει» στα δύο μεγάλα κόμματα το Μέρος Α’ του παρόντος, κι έχοντας υποσχεθεί να αναφερθώ στους «μικρούς» σήμερα, αποφάσισα να διαβάσω προσεκτικά τα προγράμματά τους, προσπαθώντας (στον βαθμό που μπορώ) να τα δω με καινούργιο μάτι. Πριν αρχίσω την ανάγνωση, σκέφτηκα να επιλέξω μια σειρά από κριτήρια που θεωρώ σημαντικά. Κατέληξα στα εξής επτά:
1. Ποιότητα προεκλογικού προγράμματος. Αποφάσισα να μην την κρίνω ανάλογα με το κατά πόσο συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά που λέει αλλά ως προς την ποιότητά του, ως προς τον σεβασμό που δείχνει στον αναγνώστη που αποφασίζει να το διαβάσει για να κατατοπιστεί.
2. Κατανόηση της μακρο-οικονομικής φύσης της Κρίσης. Από τότε που ξέσπασε η Κρίση, σας έχω κουράσει αφάνταστα λέγοντας ότι, σε τέτοιες Κρίσεις, αυτό που είναι προφανώς η σωστή αντίδραση στο επίπεδο της επιχείρησης ή του νοικοκυριού αποτελεί ανόητη αντίδραση στο επίπεδο της μακρο-οικονομίας. Ότι, όταν σφίγγεις μόνο εσύ το ζωνάρι, μειώνονται τα ελλείμματά σου. Αν όμως το σφίγγει όλη η Ευρώπη, τότε τα ελλείμματα δεν μειώνονται (καθώς μειώνονται τα εισοδήματα όλων, την ώρα που τα χρέη παραμένουν τα ίδια, ή μεγαλώνουν λόγω τοκισμού).
3. Κατανόηση της Ευρωπαϊκής διάστασης της Κρίσης. Όσοι με διαβάζετε γνωρίζετε την άποψή μου (η οποία θυμώνει πολλούς από εσάς) ότι ελληνική κρίση δεν υπάρχει. Η Κρίση είναι Ευρωπαϊκή, με ιδιαιτερότητες βεβαίως σε κάθε εθνική της έκφανση. Όποιο κόμμα δείχνει να μην το καταλαβαίνει αυτό, αγνοεί πως η σημερινή πολιτική της ΕΕ οδηγεί ολόκληρη την ευρωζώνη στον γκρεμό, και αρνείται ότι η κατάρρευση της ευρωζώνης θα μας στείλει όλους μαζί σε μια Δυστοπία, αυτό το κόμμα παίρνει από εμένα χαμηλό βαθμό.
4. Μεταρρυθμιστικές καινοτιμίες. Το ότι μια Συστημική Λύση στην Κρίση της Ευρωζώνης είναι απαραίτητη συνθήκη για να γλυτώσει κι η Ελλάδα δεν σημαίνει ότι είναι και ικανή. Αν δεν μεταρρυθμιστούμε, ακόμα και να σωθεί η Ευρώπη εμείς μπορεί κάλλιστα να γίνουμε για την Ήπειρό μας αυτό που είναι η Καλαβρία για την Ιταλία.
5. Φορολογικές μεταρρυθμίσεις. (Δεν νομίζω ότι χρήζει επεξήγησης αυτό το κριτήριο.)
6. Αίσθηση της απειλής για τον κοινωνικό ιστό της χώρας που φέρνει η Κρίση, αλλά και οι συνταγές αντιμετώπισής της.
7. Πολιτική και, εν γένει, φιλοσοφική στάση απέναντι στα δικαιώματα του ατόμου και των μειοψηφιών.Μόλις διάβασα ότι ο συνταγματολόγος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρεί πως το «υπέρτατο αγαθό» δίνει το δικαίωμα στο κράτος να επιβάλει, μέσω κρατικής βίας, την υποχρεωτική εξέταση πόρνης για το ιό του HIV και, περαιτέρω, το δικαίωμα του κράτους να δημοσιοποιεί την φωτογραφία της στα ΜΜΕ. Έφρηξα. Όχι μόνο για το συγκεκριμένο, αλλά επειδή δεν είναι παρά η κορυφή ενός ειδεχθούς παγόβουνου.
Καθώς διάβαζα τα προγράμματα των κομμάτων (μπορείτε να τα δείτε εύκολα πατώντας το σύνδεσμο στα αρχικά τους στον πιο κάτω πίνακα) και άκουγα στο Διαδύκτιο τις ομιλίες των αρχηγών τους, έπιασα τον εαυτό μου να τα βαθμολογεί ανά κριτήριο. Κάπως έτσι μου προέκυψε το πινακάκι που βλέπετε στην φωτογραφία. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι οι βαθμοί μου (με άριστα το 10 και 5 την βάση) εμπεριέχουν αντικειμενικότητα. Μόνο ότι προσπάθησα. Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον, και χρήσιμο, να κάνετε κι εσείς το ίδιο πριν την Κυριακή. Βοηθά την σκέψη μας, κρίνω, μια τέτοια διαδικασία. Επιτρέψτε μου, σε αυτό το σημείο, να σας εξηγήσω, εν συντομία, τους δικούς μου βαθμούς:
[Όπως θα δείτε, αναφέρομαι σε όλα τα κόμματα, με εξαίρεση το ΛΑΟΣ και την Χρυσή Αυγή – ασκώντας το δικαίωμά μου να κοιτάζω αλλού όταν στο οπτικό μου πεδίο εισέρχονται ρατσιστές και νεοναζί. Εκεί που σκεφτόμουν να πω δυό λόγια για το ΛΑΟΣ, διάβασα για την λυσσαλέα αντίθεσή του στο να δοθεί ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, σπούδασαν στην Ελλάδα και τίμησαν την ελληνική γλώσσα και κοινωνία πιο πολύ από τα «δικά» μας παιδιά. Οπότε, σιγή...]
Ανεξάρτητοι Έλληνες
Το κείμενο του προγράμματος βαθμολογείται ελαφρώς κάτω από την βάση (4). Αν και περιεκτικό, είναι τεράστιο σχετικά με την ουσία του. Οι μεταρρυθμίσεις που ευαγγελίζεται έχουν κάποια βάση αλλά εμφανίζονται περισσότερο ως κατάλογος παρά ως πραγματικές προτάσεις πολιτικής (4). Για τα φορολογικά, οι προτάσεις για τους συντελεστές, εν μέσω Κρίσης, δεν είναι κακές, χωρίς να απαντούν όμως στα βασικά ερωτήματα του κρατικού προϋπολογισμού (5). Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι το πρόγραμμα του κόμματος πάσχει από μηδενική μακρο-οικονομική ωριμότητα (0) και από μία αντιμετώπιση της Ευρώπης που στέκει μόνο στον βαθμό που επιστρέψουμε στην δραχμή (καθώς μιλά για επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την κρατικοποιημένη Τράπεζα της Ελλάδος) – χωρίς να αναφέρεται πουθενά αυτή η προοπτική στο πρόγραμμα. Ακόμα, δεν λείπουν οι αστείες (και επικίνδυνες) προτάσεις τύπου δημιουργίας CDO με βάση την προσδοκώμενη αξία των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων…
Δημιουργία Ξανά
Τα προγραμματικά κείμενα του νέου κόμματος βαθμολογούνται άνω της βάσης (6) αλλά, πρέπει να πω, είναι σαφώς υποδεέστερα του εντυπωσιακού λόγου του αρχηγού του κόμματος. Η Δημιουργία Ξανά με εντυπωσίασε όσον αφορά τα ατομικά και μειοψηφικά δικαιώματα (διεκδικώντας με αξιώσεις τον τίτλο φιλελεύθερου κόμματος) και διαθέτει ενδιαφέρουσες προτάσεις (άσχετο αν διαφωνώ με κάποιοες από αυτές) ως προς τις μεταρρυθμίσεις, την φοροδιαφυγή, την κοινωνική αλληλλεγγύη, την καταπολέμιση του κράτους-εχθρού του πολίτη.
Λιγότερο εντυπωσιακή είναι η τάση της ΔΞ να λέει κάτι πολύ σωστό (π.χ. «οι μόνοι χώροι στους οποίους, αν εκφράσεις τις ιδέες σου, κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα είναι, σήμερα, οι χώροι των Πανεπιστημίων») αλλά αμέσως μετά να το αναιρεί προβάλλοντας πολιτικές που μόνο αποστροφή μου δημιουργούν (π.χ. πρόταση καθιέρωσης άτοκων φοιτητιτκών δανείων τα οποία θα αρχίσουν να αποπληρώνονται 2 χρόνια μετά την αποφοίτηση – δηλαδή, όταν ο απόφοιτος μπει στην… ανεργία).
Εκεί που η ΔΞ τα πήγε χάλια είναι στον τομέα της μακρο-οικονομικής ωριμότητας (π.χ.η πρόταση να «απαγορευτεί» το έλλειμμα συνταγματικά δείχνει πλήρη άγνοια του πως λειτουργεί μια μακρο-οικονομία) και ως προς την κατανόηση της ευρωπαϊκής διάστασης της Κρίσης. Διαβάζοντας τα κείμενα της ΔΞ, και ακούγοντας τις συνεντεύξεις του αρχηγού της, δεν βλέπω ούτε μια αναφορά στην καταστροφική πορεία στην οποία βρίσκεται η Ήπειρός μας. Σαν η Ευρώπη να μην βιώνει την μεγαλύτερη κρίση της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκαρδιωτικό!
Δημοκρατική Αριστερά
Διαβάζοντας το πρόγραμμα της ΔημΑρ ένιωσα συναισθήματα déjà vu: Ήταν σαν να διάβαζα το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ του 2004 (κάτι που μπορώ να γνωρίζω καθώς είχα συμμετάσχει στην συγγραφή του). Απαράδεκτο για το 2012 (βαθμός 3). Επί της ουσίας, οι εξαγγελίες του κόμματος βαθμολογούνται πάνω από την βάση στα ζητήματα κοινωνικής συνοχής και ατομικών δικαιωμάτων. Στα ζητήματα της μακρο-οικονομίας και της Ευρωπαϊκής διάστασης της Κρίσης, παίρνει την βάση καθώς φαίνεται να κατέχει τα… βασικά χωρίς όμως να έχει κάτι ενδιαφέρον να προσθέσει.
Δημοκρατική Συμμαχία
Πτωχό κείμενο, με χαμηλές επιδόσεις υπό το πρίσμα όλων των κριτηρίων, πέραν των ατομικών δικαιωμάτων όπου, ως κόμμα που πασχίζει να καθιερωθεί στον φιλελεύθερο χώρο, υιοθετεί. Ακόμα και στον τομέα του φορολογικού καθεστώτος, όπου θα περίμενε κανείς κάποια εμβάθυνση, τίποτα το σημαντικό δεν παρατηρούμε.
Δράση
Το καλύτερο κείμενο προεκλογικού προγράμματος ελληνικού κόμματος που έχω διαβάσει. Λιτό, περιεκτικό, αρκείται σε αυτά που το κόμμα κρίνει σημαντικά. Μπράβο στον συντάκτη του (9). Επί πλέον άριστα (10) στον τομέα των ατομικών δικαιωμάτων και της προστασίας των μειοψηφιών.
Πέραν τούτων, η Δράση καταθέτει και μια ενδιαφέρουσα ιδέα (αγγλοσαξονικής προέλευσης) ως προς το ασφαλιστικό: Μία σύνταξη (των 700 ευρώ) για όλους χωρίς καμία ασφαλιστική συνεισφορά. Όποιος θέλει μεγαλύτερη σύνταξη να συνάπτει συμβόλαια ιδιωτικής ασφάλισης. Το μεγάλο ατού αυτής της πρότασης είναι ότι (α) μειώνει αφάνταστα το εργασιακό κόστος χωρίς να μειώνει τον μισθό και (β) εξασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα σε όλους τους άνω των 67 πολίτες (τέρμα οι συντάξεις των 200 και των 300 ευρώ). Βέβαια, υπάρχουν και σωρεία αρνητικών: Τι θα κάνουμε με κάποιον συνταξιούχο που έχει δουλέψει σκληρά, κολλώντας άπειρα ένσημα, για να πάρει την σύνταξη των, π.χ., 1100 ευρώ. Θα του την κόψουμε στα 700; Δεν αποτελεί αθέτιση συμβολαίου αυτό εκ μέρους του κράτους; Δεν αποτελεί στάση πληρωμών; Σίγουρα.
Αν πιστεύουμε ότι στον Καιρό της Κρίσης κάποιες δεσμεύσεις πρέπει να τις αθετίσουμε για να πάμε μπροστά, να συμφωνήσω. Αλλά, κυρίες και κύριοι της Δράσης, πρώτα θα παραδεχθείτε εσείς ότι αυτό το σκεπτικό συνηγορεί στην αθέτιση δεσμεύσεων απέναντι στους κερδοσκόπους και τότε, και μόνον τότε, να συζητήσουμε την αθέτιση δεσμεύσεων απέναντι στον συνταξιούχο που σήμερα παίρνει πάνω από 700 ευρώ! Δεν είναι δυνατόν να στρέφετε στο πρόγραμμά σας κατά της «…αθέτηση(ς) των υποχρεώσεων μας στους πιστωτές ή σε άλλους («δεν πληρώνω»)» αλλά από την άλλη να κουρεύετε τις συντάξεις ανθρώπων κάποιοι εκ των οποίων ίδρωσαν, και πλήρωσαν με το παραπάνω, την σύνταξή τους. Δεν μπορείτε να μην έχετε πρόβλημα με το κούρεμα των ιδιωτών ομολογιούχων αλλά για τους πτωχευμένους τραπεζίτες να στέκεστε βράχος αρωγής και αλληλλεγγύης (αυτά όμως τα έχω ξαναπεί και δεν θα επανέλθω εδώ περαιτέρω).
Τέλος, έρχομαι στο θέμα της κατανόησης της μακροοικονομικής και Ευρωπαϊκής διάστασης της Κρίσης από την Δράση. Εκεί, ο βαθμός που της δίνω είναι, επιεικώς, μηδενικός. Διαβάζω στο πρόγραμμα: «Η έξοδος από αυτή τη συγκυρία θα γίνει μόνο μέσω της επιστροφής της επενδυτικής εμπιστοσύνης στη χώρα μας, ώστε να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις, νέες θέσεις εργασίας, πραγματικός νέος πλούτος, βασισμένος σε μια ανταγωνιστική και παραγωγική οικονομία.» Σωστά. Και πως θα γίνει αυτό όταν το ελληνικό δημόσιο (με τις ευλογίες της Δράσης) προέβη σε μια νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα η οποία εγγυάται ένα νέο default, ένα νέο κούρεμα, αυτή την φορά στα δάνεια που έχουμε πάρει από την τρόικα; Ποιος σοβαρός επιχειρηματίας θα επενδύσει όταν τα spreads των νέων ομολόγων παραμένουν στο βαθύ κόκκινο, σηματοδοτώντας το νέο κούρεμα και τις νέες περιπέτειες που αυτό συνεπάγεται; Σιγή ιχθύος. Αν πράγματι η Δράση περιμένει ότι οι επιχειρηματίες θα έρθουν να επενδύσουν, υπό το φάσμα νέου κουρέματος, επειδή μειώθηκε το κόστος εργασίας και απωλήθηκαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι (έστω και με το 70% του μισθού τους για κάποιο χρονικό διάστημα), τότε θα μου επιτρέψετε να πω ότι, όσον αφορά το μακροοικονομικό κριτήριο, και το μηδέν πολύ είναι. Δεδομένου μάλιστα ότι δεν γίνεται καμία νύξη από την Δράση στην ευρωπαϊκή συγκυρία (λες και τα τεκταινόμενα στην Ισπανία δεν επιρρεάζουν τα δικά μας), ούτε και η παραμικρή πρόταση για το τι πρέπει να πράξει η Ευρώπη για να αναδομήσει το ευρω-σύστημα, άλλο ένα μηδέν προστίθεται στο σκορ της Δράσης (στην σειρά του πίνακα που αφορά την Ευρωπαϊκή διάσταση της Κρίσης).
Κοινωνική Συμφωνία
Η πρώτη πρόταση που αντίκρυσα στην ιστοσελίδα του κόμματος με χαροποίησε. Θα μπορούσα να την είχα γράψει ο ίδιος: «Το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι ψευδεπίγραφο. Η συμμετοχή μας στο ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι παραπλανητική και βαθύτατα συντηρητική η άποψη ότι αν διαπραγματευθούμε σκληρά, ότι αν θέτουμε «κόκκινες γραμμές» στους δανειστές μας, τότε θα βγούμε από το ευρώ.» Γενικότερα, οι βαθμοί που έδωσα σε αυτά που διάβασα ήταν ικανοποιητικοί. Όμως, κι αυτό είναι ένα μεγάλο όμως, το εν λόγω κόμμα, πέραν αυτού του κειμένου, δεν υφίσταται (με εξαίρεση διο-τρία αξιόλογα στελέχη).
ΚΚΕ
Πρόκειται για κόμμα ευτυχισμένων ανθρώπων που δεν νιώθουν την ανάγκη να επικαιροποιήσουν το πρόγραμμά τους. Αν μπείτε στην ιστοσελίδα του θα δείτε ότι εκεί που λέει Πρόγραμμα η ημερομηνία καταχώρησης του κειμένου δίδεται ως 29η Μαΐου 1996! Δεν πρόκειται για αμέλεια, ή για λάθος. Προφανώς η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν έχει να προσθέσει κάτι σε εκείνο το πρόγραμμα. Δεν συνέβη από τότε κάτι που να μην είχε προβλέψει η θεωρία του κόμματος, ώστε να χρειάζεται επικαιροποίηση. Η Κρίση των ημερών είχε προβλεφθεί, οπότε κανένα πρόβλημα. (Πόσο θα ήθελα να σκέφτομαι κι εγώ έτσι. Να μην χρειάζεται να βγάζω τα μάτια μου μελετώντας τις εξελίξεις – να κοιμάμαι και να ξυπνώ σίγουρος ότι η ζωή δεν είναι παρά μια αντανάκλαση των θεωριών μου για αυτήν…) [Σημ. Παρόλα αυτά, δίνω 8 στην μακροοικονομική κατανόηση στον βαθμό που ακόμα κι η παπαγαλία του μεγάλου Μαρξ προσδίδει στο ΚΚΕ έναν λόγο επί των μακρο-προβλημάτων του καπιταλισμού σαφώς ανώτερο πολλών άλλων κομμάτων που αγνοούν την διαφορά της μικρο-οικονομίας από την μακρο-οικονομία. Αυτό δεν είναι κομπλιμέντο για τον Περισσό αλλά μομφή για τους άλλους!]
Οικονολόγοι-Πράσινοι
Ένα κόμμα παρεξηγημένο και αδίκως αγνοούμενο επί της πολιτικής σκηνής της χώρας. Το πρόγραμμά του αξιοπρεπέστατο (8), η ωριμότητά του για τα ευρωπαϊκά και τα μακρο-οικονομικά ζητήματα εφάμιλλη των καλύτερων (8), κοινωνικά ευαίσθητο (7) κλπ. Επι πλέον, είναι το μόνο κόμμα που δεν έχασε το δάσος κοιτάζοντας το δένδρο: συνέχισε, ως όφειλε, να μας προειδοποιεί για την… Άλλη Κρίση που ελλοχεύει και δηλητηριάζει το νερό, τον αέρα, τις τροφές των παιδιών μας. Κι όμως: Όλον αυτόν το καιρό, στην Εποχή της Κρίσης, απέτυχε στο να ακούγεται, στο να ωφεληθεί από την απόρριψη των κομμάτων εξουσίας. Για αυτό φταίει και το ίδιο.
ΣΥΡΙΖΑ
Ένα σκορποχώρι του οποίου το προγραμματικό κείμενο αντανακλά το ότι είναι… σκορποχώρι. Πραγματικά σας λέω ότι πάλεψα πολύ για να το διαβάσω. Κακογραμμένο και κουραστικό. Προφανώς γραμμένο όχι για να διαβάζεται αλλά με τρόπο που όλες οι φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ να ικανοποιηθούν ότι πρόσφερε η κάθε μία την ανοησία της σε αυτό. Κι όμως, μέσα σε αυτό το αχούρι υπάρχουν διαμάντια. Αν και δεν έχει να μας πει τίποτα για σημαντικές μεταρρυθμίσεις (3), αν και τα περί φορολογίας είναι τετριμμένα (5), σε όλους τους άλλους τομείς έχει κάτι σημαντικό να προσφέρει. Πάνω από όλα, κατανοεί πως η κατάρρευση του ευρώ θα είναι πλήγμα για την ανθρωπότητα. Κατανοεί πως η λύση δεν θα έρθει μέσα από μια ηρωική έξοδο στην δραχμή. Αυτό έχει σημασία να το λέει και να το σπάζεται ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
(ΑνΕλ = Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΔΗ = Δημιουργία Ξανά, ΔημΑρ = Δημοκρατική Αριστερά, Δρ = Δράση, ΚΣυμφ = Κοινωνική Συμφωνία, ΚΚΕ = ΚΚΕ (!), Οικ = Οικολόγοι–Πράσινοι, Συρ = ΣΥΡΙΖΑ)
Επίλογος
Αφού έκλεισε ο κύκλος της βαθμολόγησης, ακόμα δεν είχα καταλήξει τι ψηφίζω.
Από τα πιο πάνω κόμματα θα ήθελα να δω στην Βουλή μια σειρά από αυτά. Στον χώρο της νεοφιλελεύθερης παράταξης θα ήθελα να δω βουλευτές της Δράσης και (λιγότερο) της Δημιουργία Ξανά να κάθονται σε διπλανά έδρανα της Βουλής. Θέλω να ακούγονται στην Βουλή αυτές οι φωνές, ανεξάρτητα των έντονων διαφωνιών μου με αυτές. Φανταστείτε τι ωραία θα ήταν αυτά τα δύο κόμματα να αντικαταστήσουν την ΝΔ, το ΛΑΟΣ, μέρος του ΠΑΣΟΚ…
Από τα κόμματα της Αριστεράς, θα ήθελα να τα δω και τα τρία εκεί. Το κάθε ένα του με θυμώνει για εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το ΚΚΕ, εξήγησα γιατί. Όμως ο κόσμος του ΚΚΕ πρέπει να εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο. Με τον καιρό μάλιστα μπορεί να γεννηθεί μια νέα ηγεσία στον Περισσό για την οποία ο Μαρξ δεν θα ντρεπόταν. Όσο για τα άλλα δύο (ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ) χαίρομαι που έχουμε αριστερά κόμματα που βάζουν τέλος στην ταύτιση της Αριστεράς με την εχθρότητα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι, το επαναλαμβάνω, σημαντικό αυτό. Είναι απαραίτητο, ώστε να μπορεί η Αριστερά να συμμετάσχει σε μια πανευρωπαϊκή κίνηση για επανασύσταση, σε ορθολογική βάση, των θεσμών της Ευρώπης οι οποίοι δεν άντεξαν το Κραχ του 2008 (με τα γνωστά, σημερινά, αποτελέσματα).
Οπότε, τι θα ψήφιζα; Πριν το πάρει το ποτάμι, να σας πω πώς θα ήθελα να ψήφιζα. Τι εκλογικό σύστημα θα ήθελα και τι θα έκανα αν το είχαμε θεσμοθετήσει: Θα ήθελα ο κάθε ψηφοφόρος να έχει δέκα ψήφους – τους οποίους να τους κατανέμει όπως θέλει μεταξύ των κομμάτων. Σε αυτή την περίπτωση θα έδινα στον ΣΥΡΙΖΑ 4 ψήφους, στους Οικολόγους 3, στην ΔΗΜΑΡ 2 ψήφους, και στην Δράση 1 ψήφο. Γιατί τις περισσότερες στο πιο κατακερματισμένο κόμμα, με το πιο αντιπαθητικό πρόγραμμα και μια ηγεσία ο λόγος της οποίας με ξενίζει; Όχι για να κυβερνήσει βέβαια. Αλλά επειδή είναι το κόμμα με την ύψιστη συναίσθηση του εξής παραδόξου: Το πόσο σημαντικό είναι να μείνουμε στην ευρωζώνη αλλά, παράλληλα, το πόσο αδιέξοδη (για την ίδια την ευρωζώνη) είναι η πολιτική που ασκεί η… ευρωζώνη. Θα μου πείτε: και η ΔΗΜΑΡ, το άλλο κόμμα της φιλο-ευρωπαϊκής Αριστεράς, δεν σκέφτεται έτσι; Έτσι λέει. Αλλά δεν μπορείτε να μου βγάλετε από το μυαλό ότι, αν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ χρειαστούν ενα τρίτο κόμμα για να συγκυβερνήσουν, η ΔΗΜΑΡ θα πει το «ναι».
Και τώρα που δεν έχω δέκα ψήφους αλλά μόνο μια; Τι κάνω; Εδώ θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ το παιγνιοθεωρητικό μου παρελθόν. Να τι θα έκανα (αν δεν βρισκόμουν την Κυριακή στην Αμερική): Πριν πάω στην κάλπη, θα έπαιρνα ένα βάζο και μέσα του θα έβαζα δέκα χαρτάκια. Από αυτά τα 4 θα έγραφαν ΣΥΡΙΖΑ, τα 3 Οικολόγους-Πράσινους, τα 2 ΔΗΜΑΡ και το 1 Δράση. Κατόπιν θα τράβαγα έναν λαχνό στα τυφλά. Κι ότι έγραφε θα το έριχνα στην κάλπη.
Καλό βόλι φίλες και φίλοι!

Ρίνα: Η δική μας Πρωτομαγιά.

Σήμερα, 1η Μαίου 2012, σ´ένα μικρό δεντροφυτευμένο παρκάκι στο Πολύγωνο, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Πρωτομαγιά. Σχεδόν όλη η γειτονιά- άνθρωποι κάθε ηλικίας , μόρφωσης, επαγγέλματος -,συγκεντρώθηκαν, κομίζοντας ό,τι είχαν αγοράσει ή μαγειρέψει. Πολλοί δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, τόσα χρόνια, αλλά σήμερα τι κουβέντες, συζητήσεις , αγκαλιές , τραγούδια , χοροί...! Όλα αυθόρμητα, με εμψυχώτρια μια σπουδαία κυρία, που είκοσι χρόνια διατηρούσε κατάστημα ψιλικών στη γειτονιά και σε λίγο καιρό επιστρέφει στο χωριό της, κάπου στην ´Ηπειρο.
Τέτοια ευτυχία, σπανίως έχω ζήσει !
´Ολα στην ώρα τους, δηλ. ωραία, λεπτά , ναι, υπερβατικά ! Τελετουργία και λειτουργία . Εμείς σήμερα ¨ψηφίσαμε¨ πριν από τις εκλογές
Κάτι άλλο γίνεται, αν το θέλουμε
Ρίνα