GREEK RIDER :Προς μία κοινωνία αυτοπασχολουμένων παραγωγών

Πρώτη δημοσίευση με σχετικά links : Greek Rider

Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό των πολυεθνικών εταιρειών και της εντατικοποίησης της παραγωγής υπάρχει και ο καπιταλισμός των αυτοαπασχολούμενων παραγωγών. Κάθε τι που μας φέρνει πιο κοντά στον καπιταλισμό των πολυεθνικών είναι καταδικαστέο και κάθε τι που μας φέρνει πιο κοντά στην αυτοαπασχόληση μας οδηγεί πιο κοντά σε έναν άλλο πιο ευγενή και πολιτισμένο τύπο κοινωνίας.


Είμαι βέβαιος ότι αν σήμερα ζούσαν οι κλασικοί φιλελεύθεροι θα αγανακτούσαν με τον καπιταλισμό των πολυεθνικών και όσα αυτός συνεπάγεται (σημείωση: την λέξη πολυεθνικές την έχω αντικαταστήσει στο λεξιλόγιό μου με τις λέξεις "μεγάλες εταιρείες").

Για παράδειγμα, ο Rousseau (Ρουσσό) υποστήριξε ότι η μεγάλη ιδιοκτησία είναι ενάντια στο φυσικό δίκαιο ενώ η μικρή ιδιοκτησία αποτελούσε το φυσικό δικαίωμα του παραγωγού.

Στο έργο του Rousseau "Λόγος περί της Ανισότητας" (1755) αναφέρει ότι μόνο ένα περιορισμένο δικαίωμα μπορεί να καταξιωθεί ηθικά, αντίθετα το απεριόριστο δικαίωμα στην ιδιοκτησία ήταν πηγή εκμετάλλευσης και ανελευθερίας, θέση που επαναλαμβάνεται και στο "Κοινωνικό Συμβόλαιο" (1762).

Διακόσια πενήντα χρόνια πριν από σήμερα ο Ρουσσό έλεγε ότι: "Μια αληθινή δημοκρατική κοινωνία, μια κοινωνία που θα κυβερνάται από την γενική βούληση, απαιτεί ισότητα ιδιοκτησίας, τέτοια ώστε κανένας πολίτης να μην μπορεί ποτέ να γίνει τόσο πλούσιος, ώστε ν' αγοράζει άλλον, και κανένας τόσο φτωχός, ώστε η ανάγκη να τον κάνει να πουληθεί".

Ο Ρουσσό πίστευε ότι οι διαφορές στην ιδιοκτησία χωρίζουν τους ανθρώπους σε αντιτιθέμενες τάξεις και οι άνθρωποι οδηγούνται από τα ταξικά συμφέροντα μην μπορώντας έτσι να αποφασίσουν για το γενικό καλό. Αυτός ήταν ένας προβληματισμός που απασχόλησε αργότερα και τους κλασσικούς φιλελεύθερους του 19ου αιώνα από την ανάποδη. Όχι δηλαδή πώς θα υπάρχει ισότητα ιδιοκτησία αλλά πώς ενώ δεν θα υπάρχει ισότητα θα δημιουργηθούν εκείνες οι δομές που δεν θα επιτρέπουν να τεθούν σε κίνδυνο τα προνόμια των ανώτερων τάξεων...

Ο Thomas Jefferson ο οποίος είναι σήμερα η σημαία της Αμερικής και στου οποίου το όνομα δακρύζουν σήμερα οι Αμερικάνοι ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ρουσσό. Πίστευε στη θετική πλευρά της ανθρώπινης φύσης και στην οικονομική ισότητα ως προϋπόθεση της δημοκρατίας. Παρά το ότι αποδεχόταν τη μισθωτή εργασία θεωρούσε ότι αυτή είναι αποδεκτή μόνο στο βαθμό που οι εργαζόμενοι είναι τόσο ανεξάρτητοι όσο και οι μικροϊδιοκτήτες. Θεωρούσε την μικροιδιοκτησία ως το μέτρο για να μην υπάρχουν ταξικές διαιρέσεις.

Συνεπώς οι σκέψεις και οι προβληματισμοί κατά της ιδιοκτησίας και για την απαγόρευση απόκτησης άπειρου πλούτου, δεν πρέπει να αποτελούν απαγορευμένα θέματα συζήτησης ή θέματα ταμπού. Σήμερα όποιος συζητάει τέτοια θέματα απορρίπτεται αυτόματα ως κομμουνιστής. Μα αυτά τα έλεγε ο Jefferson και ο Ρουσσό! Γιατί τα ξεχάσαμε;;